NAAM VAN DIE SKOOL
Nadat dit in 1956 bekend geword het dat hier in Wilgehof ‘n nuwe hoërskool gebou gaan word, is daar dadelik begin om ‘n naam vir die nuwe Hoërskool te soek. Na ‘n lank gewik en weeg het mnr. P.L.S. Aucamp met die voorstel gekom dat die skool na die destydse administrateur vernoem moet word, nl. mnr. Jim Fouché. Mnr. P.W. du Plooy was dadelik baie entoesiasties oor die naam en na onderhandelinge is die naam met die toestemming van die skoolkommissie en die Departement aanvaar. Vandag dra ons skool die naam van die voormalige Staatspresident JIM FOUCHÉ.
Bo: Skoolwapen – van Toeka tot Nou
With Mnr Piet du Plooy, Mnr J. vd Walt, Mnr Abel Pienaar RIP, Mnr HV(Boelie) Hamman, Klein Bettie du Plooy, Mev du Plooy, Mnr J (Pinokio) Pienaar, Mnr A (Alk
Ge-organiseerde aflaai – with Mnr du Plooy, C. Britz, Deon de Vos, E. Nel, J. Breedt, Z. de Zwart and Tjaart Coetzee.
Jim Fouché Geskiedenis
Besig met die omheining – with Erwin Vd Westhuizen, Hermanus Botha, Be Ralph and Mnr J. (Pinokio) Pienaar.
Aanry van die beton
Jim Fouché Geskiedenis
Jim Fouché Geskiedenis
Jim Fouche se Handskrif
Hoërskool Jim Fouché
ONS LEUSE
In September 1954, nadat mnr. Du Plooy reeds die aanstelling as hoof vir 1955 ontvang het, het hy by sy broer in Johannesburg gekuier. Terwyl hy by die Vaalrivier kampeer het, het hy in alle erns na ‘n leuse vir die skool begin soek. Hy het reeds lank met die “saaigedagte” rond geloop en toe sy vrou op die leuse “Saai om te oes” kom, is die saak beklink.
Hoe is die leuse saamgestel? In Matt. 13:3 lees ons: “’n Saaier het uitgegaan om te saai….” In vers 8 lees ons: “’n Deel het op goeie grond geval en vrug opgelewer – eenhonderd – die ander sestig – die ander dertigvoudig.” Die hoofsaak van elke vers is, naamlik saai om te oes. Sedertien is die leuse “SAAI OM TE OES”.
Hoërskool Jim Fouché
ONS SKOOLLIED
In 1955, pas nadat mnr. P.W. du Plooy as hoof by Wilgehof Volkskool begin het, het hy die personeel gevra om elkeen ‘n poging aan te wend om ‘n skoollied daar te stel. Vol inspirasie het hy self daardie middag gaan sit en sy sluimerende digterlike talent vrye teuels te gee.
Die volgende dag het hy sy poging op die swartbord geskryf. Ter wille van sy vrees dat die personeel dalk die poging ernstig sou opneem, het hy ewe “D.F. Malherbe” onderaan geteken. DIe personeel is ingeroep en hulle uitspraak was dat die digter ‘n mooi stuk werk, vol inspirasie, daargestel het. Daarna het mnr. Du Plooy die skuilnaam uitgevee en sy eie naam geteken. Onmiddelik was die werk nie meer “so mooi” vir hulle nie, maar (volgens hom) het niemand dit gewaag om beswaar te maak nie.
JIM FOUCHÉ SKOOLLIED
